سر خود را به اطراف می گردانید، تیتر های روزنامه های صبح را که در پیرامونتان بر روی سطوح مختلف به نمایش در می آیند مرور می کنید و اتاقکی که در آن هستید، بدون هیچ صدا و اصطکاکی شما را به سمت محل کارتان می برد.
در این تصور از آینده، 3 یا 4 تکنولوژی وجود دارند که دانشمندان در حال حاضر به آنها دست یافته اند و احتمالا به بخش مهمی از زندگی روزانه ما در سال 2040 تبدیل می شوند.
در این مطلب نگاهی خواهیم انداخت به تکنولوژی های آینده نگر و تاثیرگذاری که احتمالا بیشترین نقش را در زندگی های شهری آینده خواهند داشت. در آخر هم به یکی از جالب ترین ایده های خیالی از شهر های آینده نگاهی خواهیم انداخت و خواهیم دید که این تکنولوژی ها چگونه بکار گرفته می شوند، در ادامه با دیجیاتو همراه باشید.
نیروی ضد جاذبه و معلق بودن در هوا
یکی از محدوده های پیچیده علوم پیشرفته که همیشه مایه شوخی و خنده مردم بوده است، معلق ماندن در هوا است. در طی سالیان متمادی، کارهای مضحک زیادی در این زمینه صورت پذیرفته است. از ویدیوی John Hutchinson که در آن اشیایی را به ترتیب در هوا معلق می کرد گرفته، تا ماشین های هوانورد خنده داری که مردم می ساختند و تصاویرش را درون سایت های سرگرمی قرار می دادند.
همین رویای پرواز بود که باعث اختراع هواپیماها شد. اما نهاد انسان سیری ناپذیر است. انسان ها این بار رویای سفر در عرض زمین را بدون این که در بند خاک باشند در ذهن می پرورانند. اگر وسیله ها و ابزار های جعلی را نادیده بگیریم، آیا واقعا راهی علمی وجود دارد تا روزی وسیله ای ساخته شود که بتواند بالاتر از سطح زمین حرکت کند؟ وسیله ای که بتواند سفر را از نقطه ای به نقطه دیگر، بدون نیاز به جاده های آسفالت مهیا کند؟
شاید غافلگیر شوید اگر بگوییم که جواب این سوال ها "بله” است. تکنولوژی های صنعت هوایی راهی طولانی را از زمان اختراع اولین نمونه آبی هوانورد توسط Chris Cockerell در سال 1956 طی کرده اند. امروز فاصله بسیار کمی تا به ثمر رسیدن این تکنولوژی وجود دارد. یک کمپانی که در این زمینه کار می کند Aerofex نام دارد. کمپانی Aerofex قول تولید انبوه موتور های هوانورد را در سال 2017 داده است.
بر طبق اخبار منتشره، این موتور ها با قیمتی معادل 85 هزار دلار عرضه خواهند شد و توانایی بالارفتن تا ارتفاع 3.7 متر را دارا خواهند بود. استفاده از موتورهای پرقدرتی که بتوانند سفر را بدون نیاز به جاده مهیا کنند برای سال های زیادی تنها یک رویا بود. اما اینطور که معلوم است فاصله کمی تا اقتصادی شدن این تکنولوژی وجود دارد.
این وسیله نقلیه معلق بر روی هوا بسیار مفید و خوب خواهد بود، البته برای کسانی که بتوانند از پس قیمت 85 هزار دلاریش بربیایند. پس سهم مسافر های معمولی چه می شود؟ اصلا چه بر سر حمل و نقل عمومی آینده خواهد آمد؟ خب، بارقه ای از امید همین چند وقت پیش از کمپانی تویوتا برخاست. این شرکت اعلام کرده که در حال کار بر روی مدل اولیه اتومبیلی است که بتواند کمی بالاتر از سطح زمین (یا آب) حرکت کند.
چه کسی می داند تویوتا واقعا چه تکنولوژی هایی را برای تولید خودرویش به کار می برد؟ اما احتمالش زیاد خواهد بود که چیزی شبیه به تکنولوژی به کار رفته در همان موتور هوانورد باشد.
اخبار اصلی از بلومبرگ در کنفرانس "Next Big Thing” بیرون آمد. جایی که مدیر بخش تحقیق و توسعه تویوتا اعتراف کرد که این کمپانی حقیقتا در پی این تکنولوژی بوده و در حال آماده سازی مدل اولیه است.
"ما در حال مطالعه بر روی ماشین پرنده در پیشرفته ترین بخش تحقیق و توسعه خود هستیم. هوانوردی که کمی بالاتر از سطح زمین خواهد بود در نتیجه هیچ مقاومت یا اصطکاکی با جاده نخواهد داشت.”
از این حقیقت که اولین موتور هوانورد اقتصادی، برنامه ریزی شده تا سال 2017 روانه بازار شود و همچنین اعتراف یکی از بزرگترین خودروسازی های جهان به تحقیق و آزمایش در این مورد، به این نتیجه گیری می رسیم که احتمالا در حدود 15 تا 20 سال آینده خودروهای پرنده آسمان شهر ها را تسخیر خواهند کرد.
محل های توقف هوایی
درست همانند زیرساخت هایی که برای خودروهای گازوئیلی و بنزینی لازم بود، حرکت به سمت خودروهای معلق در هوا هم زیرساخت های خاص خود را لازم دارد.
سرمایه گذاری برای ایجاد زیرساخت ها در این بخش احتمالا از تقاضای مردم برای استفاده از این تکنولوژی نشات خواهد گرفت. مخصوصا اگر این تکنولوژی بتواند سفری ارزان تر و سریع تر را برای مسافران فراهم کند و همچنین از گسترش بی رویه جاده ها که باعث نابودی بسیاری از منابع طبیعی زمین شده اند جلوگیری کند.
یکی از مواردی که در این زمینه حائز اهمیت است، نیاز به محل هایی برای پارکینگ در ساختمان های بلند است که در آن خودروها در طبقه های مختلف فرود بیایند. تعداد زیادی از برج های کنترل ترافیکی هوایی نیز نیاز خواهد بود که به رانندگان مسیر های مناسب را پیشنهاد دهند. از همه مهم تر ایستگاه های سوخت است. ایستگاه هایی بلند با ماشین هایی مخصوص که بصورت بی سیم خودروهای هوانورد را شارژ کنند.
تویوتا در زمینه شارژ بی سیم اتومبیل هم پیشتاز است. همین شش ماه پیش هفته نامه AUTOWEEK اعلام کرد که تویوتا در حال تست سیستمی جدید است که تنها با پارک کردن اتومبیل در محل خاصی اجازه شارژ شدن به باتری آن را می دهد.
با توجه به این قضایا نیازی به قدرت مخیله قوی نیست تا درک کرد که خودرو های هوانورد برقی چطور در ایستگاه های سوخت توقف کرده هزینه را پرداخت می کنند و منتظر می شوند تا وسیله نقلیه پرنده شان شارژ شود.
حمل و نقل ریلی پر سرعت
درست همانند سیستم های حمل و نقل خودکار جدید که در دهه های آینده نقش مهم و اساسی را بازی خواهند کرد، سیستم ریلی هم قرار است در همین راستا پیش برود. به طور خاص، مدل اولیه "محفظه خلا حمل و نقل (ETT)” احتمالا زمانی که هزینه استفاده از سوخت های فسیلی زیاد شود، اقتصادی تر به نظر خواهد رسید و مورد استفاده قرار می گیرد.
نمونه اولیه ETT واقعا حیرت آور است و احتمالا برای مسافت های طولانی موثر تر خواهد بود. این سیستم به این شکل کار می کند که یک قطار مغناطیسی را درون یک محفظه خلا قرار می دهند. موتور های الکتریکی قطار را به بالاترین سرعت ممکن می رسانند و بعد قطار (با توجه به عدم مقاومت هوا) به راحتی با سرعتی معادل 6400 کیلومتر بر ساعت ( بله! درست خواندید، 6400 کیلومتر بر ساعت ) آن هم با حداقل مصرف انرژی حرکت خواهد کرد.
همین که قطار به مقصد مورد نظر رسید، سیستم ترمز آن می تواند مقدار زیادی از انرژی را بازیافت کند تا برای دوباره سرعت گرفتنش مصرف گردد. قطار هیچ قطعه حرکت کننده ای ندارد، پس تعمیر و نگه داری خاصی ندارد. بیشترین هزینه در این سیستم پمپ ها و سیستم های خلا است. البته این هزینه ها در مقابل افزایش قیمت سوخت های فسیلی ناچیز خواهد بود.
دورنمای زندگی رباتی
یک تکنولوژی خارق العاده دیگر که تاثیرات زیادی در زندگی شهری خواهند داشت، رباتیک است. همین چند روز قبل در مورد ربات های پیشرفته ای که در حال حاضر وجود دارند صحبت کردیم. این ربات ها می توانند در خیلی از زمینه ها مانند انسان ها رفتار کنند و حتی در بعضی زمینه ها می توانند کار بیشتری را با کیفیت بهتری نسبت به انسان واقعی انجام دهند. بنابراین، چگونه ربات ها زندگی شهریمان را دست خوش تغییر خواهند کرد؟
مردم معمولا نگران این هستند که هوش های مصنوعی و ربات ها نقش هایی کلیدی در جامعه ایفا کنند، بخصوص در مواردی مثل اعمال قانون و یا در جاهایی که با حجم عظیمی از مردم در ارتباط است. اگرچه طبق صحبت های پروفسور Noel Sharkey این آینده ایست که به احتمال زیاد با آن روبرو خواهیم شد.
او که استاد دانشگاه Sheffield در انگلستان است در مقاله ای تحت عنوان "2084: ربات بزرگ شما را زیر نظر دارد” توضیح می دهد که بیشتر مشاغل در زمینه هایی مانند تجسس، امنیت و اعمال قانون در 30 سال آینده توسط ربات ها اداره می شوند. چون آنها انسان های واقعی را از محدوده خطری که این شغل ها ایجاد می کنند دور نگه می دارند.
"آنها پلیس را از وضعیت حساس و خطرناکش دور می کنند. وضعیتی که در آن با قانون شکن های مسلح به جدید ترین سلاح های روز، گروه ها و سازمان های خلافکار و تروریست روبرو هستند.”
اگر چه ورود ربات ها به عرصه امنیتی تغییر مهمی است و این که ربات های پلیس در خیابان ها پرسه بزنند چیز عجیبی است، اما بزرگ ترین تغییری که در این زمینه در دهه های آینده رخ می دهد ورود ربات ها به خانه ها به عنوان همدم و حیوان خانگی است.
حیوانات خانگی با خود حسی از امنیت و مصاحبت را برای هزاران تن از مردم جهان به همراه دارند. برخی از افراد رابطه احساسی عمیقی را با حیوانات خانگی خود برقرار می نمایند، اما آیا چنین ارتباطی با یک ربات حیوان نما امکان پذیر است؟ تحقیقات اخیر ثابت کرده است که این قضیه شدنی است.
یک مثال از این قضیه رباتی با نام Bandit است. این ربات توسط محققین دانشگاه کالیفرنیا مورد استفاده قرار گرفت تا به بیمارانی که دچار شکستگی عضو شده اند کمک کند. سرپرست گروه تحقیقاتی Eric Wade به نشریه Pacific Standard گفته بود که بیماران در حال خو گرفتن با Bandit بودند.
"وقتی ما برای تحویل گرفتن ربات ها می رویم، مردم دوست دارند ربات ها را در آغوش بگیرند و از ما می پرسند: کی ربات ها برخواهند گشت؟”
ربات هایی مانند Bandit برای درمان های مختلفی مورد استفاده قرار می گیرند. از کمک به شکسته بندی گرفته تا همراهی با کودکان در یادگیری روابط اجتماعی. در بعضی موارد مردم آنقدر به رباتشان وابسته می شوند که حتی آن را می بوسند.
صد البته Bandit بیشتر یه ربات انسان نما است تا یک ربات حیوان خانگی نما! اما همین اتفاق در مواردی که مردم با ربات های حیوان نما برخورد دارند گزارش شده است.
یک مورد از این دست، رباتی ساخته ژاپنی ها با نام Paro است.این ربات فقط نسلی جدیدتر از ربات های مشابهی است که هم اکنون در بازار موجود است. اما یک فرق اساسی دارد. Paro می تواند کاملا شبیه یک حیوان خانگی دست ها و دمش را تکان دهد و حتی حرکاتی همانند آنها انجام دهد.
طبق گفته های نشریه Pacific Standard عکس العمل انسانی که نسبت به Paro مشاهده شده است، بسیار شبیه به چیزی است در مواجهه با Bandit دیده شده بود. Paro در سال 2003 ساخته شده و تعداد زیادی از آن برای مصارف درمانی- بخصوص برای سالمندان – به فروش رسید.
در حقیقت، مطالعات در این زمینه نشان می دهد که بعضی از بیماران باور داشتند که ربات حیوان نمای خانگی شان، واقعی است و شروع به صحبت کردن با آن کرده اند، درست همانند کاری که با حیوان های واقعی انجام می داده اند.
نگاهی به شهری در آینده
بدون هیچ بحث اضافه و با در نظر گرفتن تکنولوژی های فوق الذکر، تصویری که در زیر مشاهده می کنید نزدیکترین چیزی است که از یک شهر در آینده انتظار می رود.
بیشتر تکنولوژی هایی که در مورد آن صحبت کردیم به دقت در این تصویر مدل شده و مشاهده می شوند. این تصویر توسط Gelmi Estúdio de Arte برزیلی طراحی شده است.
تکنولوژی ماشین های هوانورد به وضوح مشهود است. چیزی که در مورد آن جالب است این است که این تکنولوژی به شکلی محسوس زندگی شهری را از سطح زمین، به آسمان برده است. این قضیه نه تنها کیفیت زندگی در یک شهر را افزایش می دهد، بلکه کیفیت هوای شهری را نیز دگرگون خواهد ساخت.
در تصویر بالا، یک حلقه در مرکز مشاهده می کنید، نمونه ای از ایستگاه سوخت برای خودروهای هوانورد که در آن برای شارژ شدن خودرو هایشان توقف می کنند. برج مرکز کنترل ترافیک (چیزی شبیه برج مراقبت خودمان) هم در تصویر مشهود است. برجی که برپا شده تا بر ترافیک هوایی نظارت و کنترل داشته باشد. اگرچه قطار مشاهده شده در این تصویر دقیقا همان ETT که در موردش صحبت کردیم نیست، اما قطعا از سیستمی بدون اصطکاک شبیه به آنچه بررسی کردیم بهره خواهد برد.
در آخر، فردی که سگش را همراهی می کند مشاهده می شود. اگر به دقت نگاه کنید می بینید که سگ، در واقع یک ربات است. خب به چه دلیل یک ربات سگ نیاز دارد تا به پیاده روی برده شود؟ زیرا که صاحبش از این همراهی لذت ببرد.
